Dertig jaar na oprichting van het fonds voor het Musée Christian Dior te Granville, is dit de eerste keer dat een dergelijk omvangrijke tentoonstelling haar eer betoont aan deze collectie van onschatbare waarde, die in de loop der jaren steeds verder is aangevuld met nieuwe schatten. Een reis door de tijd die eveneens illustreert hoe het ouderlijk huis van de couturier een wereldberoemd museum is geworden. Het is hier op deze plek, in Granville, dat Christian Dior is opgegroeid. Hij heeft zich voor zijn creaties lange tijd laten inspireren door dit roze met grijze verblijf, ‘Les Rhumbs’ gedoopt. Een juwelenkistje vol cultuur en gebladerte bovenop een klif, met een Engelse tuin, afgeschermd van nieuwsgierige blikken en het gedruis van de stad.
THEMA’S
HAUTE COUTURE EN MINIATUREN 1947-2018
Mini’s en het Theater van de Mode
30 haute couture-modellen en miniaturen, vervaardigd door de ateliers van het Huis Dior – waarvan sommige speciaal voor deze tentoonstelling zijn gecreëerd en voor het eerst aan het publiek worden getoond – vormen een bescheiden geschiedenis van de haute-couturecreaties van Dior van 1947 tot aan de dag van vandaag.
De interesse die Christian Dior aan de dag legde voor het exotische vindt zijn oorsprong in Granville. De decoratie van de villa Les Rhumbs heeft zich niet kunnen onttrekken aan de Japanse esthetische invloeden die zijn neergestreken in Parijs, en vervolgens in de rest van Frankrijk, aan het eind van de negentiende eeuw.
Christian Dior was een zeer bijgelovig man die geloofde in de spelingen van het lot. Hij nam geen enkele belangrijke beslissing zonder eerst zijn zieneres te raadplegen.
De zeer productieve Christian Dior schetst voortdurend nieuwe modellen: “Ik schets overal, in bed, in bad, aan tafel, in de auto, te voet, in de zon, bij lamplicht, overdag, ‘s nachts.” In twee à drie dagen, maakt hij honderden schetsen die de basis vormen van de volgende collectie. Vervolgens draagt de couturier ze gretig over aan de ateliers “opdat de schets een jurk wordt.” De voornaamste medewerkers uit het atelier hebben dan de delicate taak om de wensen van de ontwerper te ontcijferen. Hij schrijft: “De ateliers zijn ontcijferaars van hiërogliefen.”
“Mijn ouderlijk huis ... ik heb er fantastische en liefdevolle herinneringen aan. Wat zeg ik? Mijn leven, mijn stijl, hebben bijna alles te danken aan de locatie en de architectuur van dit huis.”
Les Rhumbs Villa, childhood home of Christian Dior
When Madeleine Dior first laid eyes on this villa - which resembles more a sturdy little manor than a stylish residence - she decided to make it her own. With a similar strength of conviction to that displayed by her son Christian many years later with regard to the mansion at 30, Avenue Montaigne. Back in 1905, the future designer still an infant, Madeleine persuaded Maurice Dior to purchase the house with the neverending vistas. The property perched above Granville, a mere kilometre outside what was “a sleepy port town for nine months of the year and (in summer turned into) an elegant quarter of Paris”. His was quite a childhood in the isolated confines of the house. Christian would wile away the hours learning by heart the names of plants and flowers from Vilmorin-Andrieux seed catalogues; listening to the women sing hit of the day « L’hirondelle du faubourg » in the warmth of the laundry room; gazing up at the ceiling rose in his bedroom. Christian Dior always thought of Granville with “a nostalgia for stormy nights, foghorns, the death knell sounding a funeral and the Norman drizzle in the midst of which (his childhood) was spent”. He tended the flame of Granville for the rest of his days, recreating the spirit of the place in colours (pink and grey), scents (rose and lily-of-the-valley), sturdy, elegant shapes, and an atmosphere of sheltered peacefulness that befits a family home.
Christian Dior's love of flowers and gardens
« The garden that guarded my childhood » is how Christian Dior described the garden of the villa in which he was raised in Granville, Normandy. His mother, Madeleine, was a keen gardener. Christian inherited her love of flowers and was fascinated by the shapes, colours and poetry of this joyous, generous slice of nature. He spent much of his time engrossed in seed catalogues where he learnt by heart the Latin names of the flowers. He delved into landscaping in his teenage years, designing a pool and pergola for the garden of the family home. The young Dior saw the garden as a temple of beauty, calm and contemplation, and his prodigious insight remains to this day a manifesto for landscapers all over the world. He loved flowers most of all. When he became a designer, he wanted them everywhere. Dior dreamt of a world filled with flower-women and attributed floral names to his creations. He endowed with the grace of a rose every one of his dresses, whose meticulous structures and beautiful fabrics and embroidery gave an impression of fragility and infinite beauty. Calices, petals, pistils and stamens rendered in minute detail on evening gowns resembled the work of a brilliant botanist. Between 1947 and 1957 Dior named more than 50 models after roses.
Christian Dior Museum opens at the former family home in Granville
History had in store darker days for Les Rhumbs. The family were staying at Granville when the First World War broke out. They chose not to return to Paris, retreating instead behind the comforting walled safety of the villa and garden. Staunchly loyal to the Allied Forces, this safe haven became one of the first casualties of the Dior family's bankruptcy in the wake of the 1929 crash. Acquired by the town, its furnishings were dispersed. Its park became a public garden in 1938, and in 1997 the villa came to hold the Christian Dior museum.
Het Musée de Granville, voormalig ouderlijk huis van de couturier, maakt deel uit van die karakteristieke landschappen aan de Normandische kust. Christian Dior heeft, in zijn jeugd, de oneindige maritieme vergezichten in zich opgenomen en struinde door de met zijn moeder ontworpen tuin, verfraaid met bloembedden, een pergola, een rozentuin en zeepijnbomen.
“Mijn ouderlijk huis ... ik heb er fantastische en liefdevolle herinneringen aan. Wat zeg ik? Mijn leven, mijn stijl, hebben bijna alles te danken aan de locatie en de architectuur van dit huis.”
