Dior Tears

“Ik wil dat moment delen. Dat prachtige moment toen zwarte schrijvers, muzikanten en kunstenaars uit Amerika overkwamen, Amerika ontvluchtten. En tot op zekere hoogte geaccepteerd werden in sommige Europese steden, respect kregen voor hun kunst en voor wie ze zelf waren. Het was niet perfect, maar het was een momentopname. Een prachtig moment voor zwarte mensen die het privilege en de kans kregen aan de verschrikkingen, de gruweldaden van het gesegregeerde Amerika van Jim Crow te ontsnappen. Parijs werd een toevluchtsoord voor artiesten zoals Miles Davis en schrijvers zoals James Baldwin.” Tremaine Emory

De Dior Tears-collectie is een reis door jazz: een dialoog tussen New York en Parijs, via New Orleans. De collectie, van gastontwerper Tremaine Emory, oprichter en ontwerper van Denim Tears, is een combinatie van elegantie en eigenzinnigheid, casual en klassiek. Emory is als ontwerper zeer gerespecteerd door zijn oude vriend Kim Jones en brengt het idee van het Amerikaanse archetypische met uitmuntende Franse knowhow naar de collectie.

Denim ligt nog steeds aan de basis van de Dior Tears-collectie. De stof heeft wellicht zelfs een Franse oorsprong, uit ‘serge de Nimes’ , met speciale ontwikkelde jacquards en discharge printen toegevoegd aan de kenmerkende snits, met de jaren 50-pasvorm behouden. Een elegante fijngevoeligheid wordt echter versterkt, met de vaardigheden van het Dior-atelier als rode draad door de collectie. Hier ontmoet het Amerikaanse alledaagse de Franse hoge ambacht. Een vermenging en kruisbestuiving van de mode en culturele stijlcodes in de collectie weerspiegelen de beweging en invloed van de grootste Afrikaans-Amerikaanse jazzmuzikanten die naar Europe reisden om te spelen. Ze haalden inspiratie uit hun ervaringen in Parijs, en waren op hun beurt een inspiratie voor Parijs zelf. De muzikanten dreven de avant-garde-cultuur van de stad nog verder voort. De collectie weerspiegelt dit in zijn eigen oorsprong.

De collectie is grotendeels geïnspireerd door de look van de zwarte Ivy League-studenten uit de vijftiger en zestiger jaren en de nonchalante stijl van jazzmuzikanten uit diezelfde periode. Er is tevens een verwijzing naar de mensenrechtenbeweging waar de studenten en muzikanten deel van uitmaakten, en de werkkleding die gedragen werd. Hier ontmoet preppy de oorsprong van ‘cool’, via de wereld van de arbeid, in archetypische Amerikaanse kledingstukken, zoals pretentieloze geruite shirts, jasjes in Amerikaanse collegestijl en moeiteloze chino’s, gecombineerd met elegante en slanke klassieke wollen overjassen, vloeiende maatpakken en elegante cognackleurige leren accessoires, zoals de trompettas.

Op veel manieren is de collectie een microcosmos van Denim Tears en de wereld waarin hij leeft. Emory’s collecties zijn een directe verwijzing naar de Afrikaanse diaspora, met name de diaspora in de Verenigde Staten. Als toevoeging aan dit gesprek, verwerkt Dior Tears tevens een dialoog met Frankrijk. Hier weerspiegelen tekenen, symbolen en motieven, zoals de katoenbloesem en bladgroente, en het algehele relaas van deze collectie, deze problemen. Het resoneert met name in het verband met Tremaine Emory zelf als een Afrikaans-Amerikaanse man, geboren in het landelijke zuiden van de VS, en opgegroeid in New York City.

De reis door jazz, geworteld in Afrika, was complex en veranderde de wereld. Het is dus passend dat de collectie wordt getoond in Egypte, op de locatie van de bakermat van de beschaving die de wereld veranderde. De presentatie is in ‘tableau vivant’-formaat, omringd door de antiquiteiten van een van de meest belangrijke beschavingen ooit in het grootse Egyptemuseum.